حضور قلب در اعمال
گاهی مواقع انسان در عمل به احکام فقهی به وسواس دچار می‌شود و از روح عمل غافل می‌گردد؛ مثلاً اینقدر به مسئله‌ی پاکی و نجسی توجه می‌کند که دیگر حضور قلبش کلاً در اعمال و رفتارش از بین می‌رود.
اینها در واقع ترک عمل به رساله است. چون در همان رساله نوشته شده که انسان در موقع نماز باید حضور قلب داشته و مؤمن در طول روزش باید دائماً توجه به خدا داشته باشد.
